تسلا کیست؟ معرفی کامل دانشمند نیکولا تسلا

نیکولا تسلا در 10 ژوئیه سال 1856 در سمیلجان کرواسی متولد شد و در 7 ژانویه 1943 در نیویورک درگذشت. نیکولا تسلا مخترع و مهندس آمریکایی صربستانی است که میدان مغناطیسی چرخان را کشف و ثبت کرد. او اساس اکثر ماشین آلات جریان متناوب (AC) است. وی همچنین سیستم سه فاز انتقال توان را توسعه داد. در سال 1884 به ایالات متحده مهاجرت کرد و حق ثبت اختراع سیستم دینام، ترانسفورماتور ها و موتور های متناوب خود را به جورج وستینگهاوس فروخت. در سال 1891 او سیم پیچ تسلا، یک سیم پیچ القایی که به طور گسترده ای در تکنولوژی رادیو استفاده می شود، اختراع کرد.

پیشنهاد میکنم مقاله مخترع برق کیست را نیز بخوانید.

اوایل زندگی تسلا

تسلا از یک خانواده صربستانی تبار بود. پدرش کشیش ارتدکس و مادرش تحصیل نکرده ولی بسیار باهوش بود. به تدریج که بالغ شد، تخیل و خلاقیت قابل توجه و همچنین استعداد شاعرانه ای از خود نشان داد.

وی برای آموزش در حرفه مهندسی، در دانشگاه فنی گراتس، اتریش و دانشگاه پراگ تحصیل کرد. او در گراتس ابتدا دینام Gramme را دید، كه به عنوان یک ژنراتور عمل می كرد و هنگامی كه معكوس می شد، به یك موتور الكتریكی تبدیل می شد و او راهی را برای استفاده از جریان متناوب AC در آن ها ایجاد کرد.

بعداً، در بوداپست، او اصل میدان مغناطیسی چرخان را تجسم کرد و برنامه هایی را برای یک موتور القایی تهیه کرد که اولین قدم او برای دستیابی به موفقیت در استفاده از جریان متناوب (AC) بود.

رابطه تسلا و ادیسون

در سال 1882 تسلا برای کار در شرکت ادیسون به پاریس رفت و در حالی که در 1883 مأموریت خود را به استراسبورگ انجام می داد، اولین موتور القایی خود را پس از ساعت ها کار ساخت. تسلا در سال 1884 راهی آمریکا شد و با چهار سنت در جیب، چند شعر از شعر های خود و محاسبات یک ماشین پرنده به نیویورک رسید. او ابتدا با توماس ادیسون آشنا شد، اما این دو مخترع از نظر زمینه و روش از یکدیگر فاصله داشتند و جدایی آن ها از یکدیگر بدیهی بود.

در ماه مه 1888 جورج وستینگهاوس، رئیس شرکت الکتریکی وستینگهاوس در پیتسبورگ، حق ثبت اختراع سیستم چند فازی تسلا را برای دینام ها، ترانسفورماتور ها و موتور های جریان متناوب خریداری کرد. این معامله منجر به اختلاف قدرت زیادی بین سیستم های جریان مستقیم (DC) ادیسون و جریان متناوب (AC) تسلا-وستینگهاوس شد، که در نهایت تسلا پیروز شد.

پس از زمان کمی تسلا آزمایشگاه خود را تأسیس کرد، جایی که ذهن مخترع او آزاد شد. وی نمایش هندسی سایه ای مشابه آنچه که بعداً توسط ویلهلم رانتگن هنگام کشف اشعه ایکس در سال 1895 مورد استفاده قرار گرفت را تجربه کرد. آزمایش های بی شمار تسلا شامل کار بر روی لامپ فشار کربن، قدرت تشدید الکتریکی و انواع مختلف روشنایی بود.

تسلا برای اینکه ترس از جریان AC از بین برود، در آزمایشگاه خود نمایشگاه هایی برگزار کرد که در آن ها با عبور جریان برق از بدن، لامپ ها را روشن می کرد. اغلب او را برای سخنرانی در داخل و خارج از کشور دعوت می کردند. سیم پیچ تسلا که او در سال 1891 اختراع کرد، امروزه به طور گسترده ای در دستگاه های رادیویی و تلویزیونی و سایر تجهیزات الکترونیکی مورد استفاده قرار می گیرد. در آن سال تاریخ شهروندی تسلا در ایالات متحده نیز مشخص شد.

وستینگهاوس از سیستم جریان متناوب تسلا برای روشن کردن نمایشگاه جهانی کلمبیا در شیکاگو در سال 1893 استفاده کرد. این موفقیت عاملی در برنده شدن آن ها در قرارداد نصب اولین دستگاه های برقی در آبشارهای نیاگارا بود که نام و شماره ثبت اختراع تسلا را داشت.

در سال 1898 یک قایق با قابلیت هدایت کنترل از راه دور اختراع کرد. هنگامی که شک و تردید در مورد این اختراع به وجود آمد، تسلا ادعا های خود را در مورد آن در حضور جمع در باغ مدیسون ثابت کرد.

تسلا در کلرادو

تسلا در کلرادو، جایی که او از ماه مه 1899 تا اوایل سال 1900 در آنجا بود، مهمترین کشف خود را امتحان کرد: امواج ساکن زمینی. با این کشف او ثابت کرد که می توان از زمین به عنوان رسانا استفاده کرد و در یک فرکانس الکتریکی خاص تشدید شد. وی همچنین 200 لامپ بدون سیم را از فاصله 40 کیلومتری (25 مایل) روشن کرد و صاعقه ای ساخته دست بشر ایجاد کرد و به تولید فلاش هایی به ابعاد 41 متر (135 فوت) پرداخت. زمانی که مطمئن بود در آزمایشگاه کلرادو خود سیگنال هایی از سیاره دیگری دریافت می کند، از سمت برخی از مجلات علمی مورد تمسخر قرار گرفت.

تسلا در سال 1900 که به نیویورک بازگشت، با سرمایه 150،000 دلار از سرمایه دار آمریکایی به نام مورگان، شروع به ساخت برج انتشار بی سیم اطلاعات در Long Island کرد. تسلا ادعا کرد که این وام را با اختصاص 51 درصد از حق ثبت اختراع تلفن و تلگرافی به مورگان پرداخت کرده است. وی انتظار داشت كه ارتباطات جهانی را فراهم كند و امكاناتی را برای ارسال تصاویر، پیام ها، هشدار های هواشناسی فراهم كند. این پروژه به دلیل هزینه زیاد، مشکلات کاری و کناره گیری مورگان برای حمایت از تسلا متوقف شد. این بزرگترین شکست تسلا بود.

سپس کارهای تسلا به توربین ها و سایر پروژه ها منتقل شد. به دلیل کمبود بودجه، ایده های او در دفترچه های وی باقی مانده است، که هنوز هم توسط علاقمندان برای یافتن سرنخ هایی  بررسی می شود. تسلا در سال 1917 دریافت کننده مدال ادیسون بود که بالاترین افتخاری است که توسط موسسه مهندسان برق آمریکا می تواند کسب می شود.

تسلا فقط چند دوست صمیمی داشت. در میان آن ها نویسندگان رابرت آندروود جانسون، مارک تواین و فرانسیس ماریون کرافورد بودند. او در امور مالی کاملاً بی برنامه بود.

او به طور غریزی اسرار علمی پنهان را حس می‌کرد و استعداد مبتکر خود را به کار می‌برد تا فرضیات خود را اثبات کند. تسلا برای خبرنگارانی که به دنبال یک مورد هیجان انگیز بودند، یک موهبت الهی بود اما برخی کاربران هم مطمئن نبودند که پیشگویی‌های آینده او چقدر جدی تلقی می‌شوند.

انتقادات شدیدی از گمانه‌زنی‌های او در رابطه با ارتباط با دیگر سیاره‌ ها، اظهارات او مبنی بر اینکه او می‌تواند زمین را مانند سیب تقسیم کند و ادعا هایی مبنی بر اینکه یک شعاع مرگ را اختراع کرده‌است که قادر به نابود کردن 10000 هواپیما در فاصله 400 کیلومتری (250 مایلی) داشت، وجود داشت.

مرگ نیکولا تسلا

پس از مرگ تسلا (7 ژانویه 1943 – نیویورک)، مقالات، مدارک تحصیلی و سایر افتخارات، نامه ها و یادداشت های آزمایشگاهی او به برادرزاده اش، ساوا کوسانوویچ به ارث رسید و بعداً در موزه نیکولا تسلا در بلگراد نگهداری شد. صد ها نفر برای تشییع جنازه وی در کلیسای جامع نیویورک شرکت کردند. سه دریافت کننده جایزه نوبل به “یکی از برجسته ترین عقول جهان که راه را برای بسیاری از تحولات تکنولوژیکی دوران معاصر هموار کرد.” ادای احترام کردند.